Een Samenloop
opruimondersteuner
creatief meedenker
Henriët van der Horst
Grou
06-12631215
info@eensamenloop.nl
Je moet een gegeven paard niet in de bek kijken!
Dit gezegde wordt vaak gebruikt als je aangeeft dat dat wat je hebt gekregen je eigenlijk niet wilt hebben, om wat voor reden dan ook. Met andere woorden: je mag geen aanmerkingen maken of kritiek leveren op iets wat je gratis ontvangt van iemand. Bij een cadeau is het al leuk genoeg dat je iets krijgt. Het gaat om het gebaar, niet om de waarde of kwaliteit van het geschenk. lees verder >
Foto’s uitzoeken… hoe moeilijk is dat?
Is dit herkenbaar? Dozen vol met losse foto’s, mapjes met serie foto’s en de negatieven er nog bij. Het staat er maar, jaren en jaren achtereen en het ontbreekt je aan tijd of zin om dat eens grondig aan te pakken. Of je hebt geen idee waar je moet beginnen. Maar je wilt zo graag alles in fotomappen hebben om er later nog eens in te kijken. Alleen, samen met je partner of met de (klein)kinderen. En dan vertellen over hoe het leven ooit was en wie er in je leven zijn geweest. Herinneringen ophalen. Als je al een eind op weg bent in het leven, kunnen dat behoorlijk veel foto’s en dozen zijn. Dit allemaal van voor de tijd van de digitale fotografie. lees verder >
Opruimen op een Natuurbegraafplaats?
Voor mij als opruimondersteuner en creatief meedenker is het volstrekt logisch om op een uitvaartbeurs of een open dag van een uitvaartondernemer te staan met mijn bedrijf. Immers, het opruimen van spullen hoort bij het leven, maar hoort ook bij de dood. Voor mij is dat zo duidelijk als wat, maar regelmatig moet ik toch gaan uitleggen aan bezoekers waarom ik daar sta met Een Samenloop. lees verder >
De opruimcoach gaat verhuizen
Dan is het zover, de beslissing is genomen. Na 24 jaar in hetzelfde huis gewoond te hebben is het tijd geworden om een nieuwe stap in het leven te zetten. Op naar ander huis in een andere plaats. Op naar een nieuw begin. lees verder >
Hangt zijn jas nou nog aan de kapstok?
Hoe moeilijk is het om spullen op te ruimen van een overleden dierbare? Voor een buitenstaander kan dat opruimen makkelijk lijken en - eerlijk is eerlijk - sommige mensen hebben daar ook totaal geen moeite mee. Maar wat als je het wel moeilijk vindt? Wat als je overal verdrietig van wordt en je kan het gewoon niet zelf opruimen? Je wilt het wel, maar het lukt je niet. Je weet niet waar je moet beginnen , je weet niet hoe je een keuze moet maken…. lees verder >
Marjolein
Haar ogen staan verdrietig als ze me vertelt over de moeilijke tijd die ze had gehad na de geboorte van haar eerste kind, nu 18 jaar geleden. Een prachtig jongetje, maar geboren met een zware hartafwijking, waardoor er geen roze wolk was, maar ziekenhuis opnames, operaties, spanning en angst. Leven tussen hoop en vrees, of nog beter gezegd, overleven tussen hoop en vrees. lees verder >
Opruimen voor je dood gaat
Ik kwam in gesprek met een dame over het opruimen van je spullen als je op leeftijd bent en niet zo lang meer op deze aarde zal verblijven. Dit naar aanleiding van het boek Opruimen voordat je dood gaat van Margareta Magnusson. Deze dame vertelde me over een kennis van haar - een volwassen vrouw van begin vijftig - die het zo moeilijk vond dat haar vader alles al aan het weggeven was. lees verder >
Momo en de tijdspaarders
Ook een opruimcoach moet wel eens door het eigen huis heen gaan en bij mij was nu de kast met oude jeugdboeken aan de beurt. Ik heb veel boeken door mijn handen laten gaan en van bijna alle boeken wist ik nog heel goed waar het over ging. Boeken zoals: Kruistocht in spijkerbroek, Torenhoog en mijlenbreed, Koning van Katoren, Oorlogswinter en natuurlijk mijn heldin Pippi Langkous. lees verder >
Het huwelijkscadeau
Nog niet zolang geleden kwam ik toevallig in gesprek met een oudere dame, we hadden het onder andere over bepaalde gewoontes van vroeger. Ze vertelde me dat ze meer dan 50 jaar geleden getrouwd was en dat ze als huwelijkscadeau, zoals toen vaak gebruikelijk was, een compleet servies met, in haar geval, bloemendessin met goudkleurige rand, en een bestekcassette had gekregen. “Heeft u dat veel gebruikt of gebruikt u het misschien nog wel ?” vroeg ik haar. Ze keek me verbaasd aan…Nee zei ze “hoogstens 1x per jaar met Kerstmis” Ik werd er wat nieuwsgierig naar dus ik vroeg of ze het na al die jaren nog steeds mooi vond, daar moest ze even over nadenken. lees verder >
