De opruimcoach gaat verhuizen

Dan is het zover, de beslissing is genomen. Na 24 jaar in hetzelfde huis gewoond te hebben is het tijd geworden om een nieuwe stap in het leven te zetten. Op naar ander huis in een andere plaats. Op naar een nieuw begin.

Ik heb als ervaringsdeskundige opruimcoach al de nodige ervaring met het helpen opruimen van  spullen van anderen en het opruimen van  spullen van mijzelf en van mijn overleden echtgenoot. Dat laatste was zeker niet een gemakkelijke klus. Nu komt de tijd dat ik me bezig moet gaan houden met de spullen die een gezin een gezin maken. Tot in elk hoekje van mijn huis word ik geconfronteerd met ‘hoe het was’.

Hoe het was… een jong stel in blijde verwachting van hun eerste kind  in hun eerste koopwoning.
Hoe het was… blije tijden met elkaar, maar ook zorgen en verdriet.
Hoe het was… een tweede kind erbij, veel plezier, drukte en gezelligheid.
Hoe het was… druk, rumoerig en heel veel spullen.
Hoe het was… nog meer spullen, van mijzelf , mijn man en natuurlijk van de kinderen.
Hoe het was… een gevorderde en beginnende puber in één huis te samen met ouders die zelf moeilijk konden opruimen of weggooien.
Hoe het was… de grote schok, het verdriet en de wanhoop…
Hoe het was….
Hoe het was…  verder als gezin van drie, met vallen en opstaan en heel langzaamaan het leven en huis opnieuw inrichten.

En dan gaat het huis in de verkoop en moet alles door de handen genomen worden. Het eerste babypakje, speelgoed, boeken, schoolspullen, knutselwerken, decoratiespullen, gereedschappen enz. enz. Over alles moet een beslissing worden genomen. Gaat dit mee of gaat dit niet mee, alsmaar keuzes maken. Ik neem de beslissingen over mijn spullen, de kinderen over hun eigen spullen.

 Het lijkt of er geen doorkomen aan is. Systematisch, als ware  een militaire operatie, ga ik te werk. En toch denk ik regelmatig  dat er nooit een einde aan lijkt te komen, of krijg  ik het gevoel  dat er steeds meer spul bij komt, terwijl de garage telkens opnieuw vol staat  met spullen die weg kunnen. Maar ik zit in een flow en ga gestaag door en wat blijkt: goed voorbeeld doet goed volgen,  ook de kinderen komen in dezelfde flow.

En dan ineens op een dag voel ik het… het gaat me gemakkelijker af om dingen weg te doen.
En dan ineens op een dag  zie ik het... het huis wordt leger en leger, maar niet ongezelliger.
En dan ineens ervaar ik het… de rust en het gemak van minder spul om me heen.

Mijn huis is niet meer ‘hoe het was’ en zal dat ook nooit meer worden. Ik ga niet zeggen dat opruimen een makkelijk proces is, maar het is wel een waardevol proces.  Samen een terugblik naar vroeger maken met een lach, een traan en veel herinneringen. Samen de toekomst tegemoet gaan, maar dan wel met minder spul.